یاس بقیع

 بعضی روزها در عالم هست که خدا بی حساب و کتاب بنده هایش را می بخشد؛

بعضی روزها هست که در های رحمت به روی همه باز است؛

بعضی روزها هست که شیطان ناامید و حقیر گوشه ای مینشیند وبنده ها ودوستهای خدا را می بیندکه به سوی معبودشان میروند؛می بیند که خدا سفره ای رحمت وکرامتش راپهن کرده است تا به اشارهای،به نگاهی یا به اشک و دعایی هرچه بدی و پلیدی استاز صفحه اعمال دوستدارانش پاک کند.

یکی از این روزهای عزیز،روز عرفه است؛

روزی که حتی جنین در شکم مادرش مورد لطف ومهربانی خدا قرار می گیرد چه برسد به من وتویی که عاقل و بالغ هستیم.

در این روز باید با خدای خود خلوت کنی و هرچه دلتنگی است با او در میان بگذاری.حتی سقف خانه هم نمی تواندبین تو وخدا حائل باشد.می توانی خدای مهربانت را صدا بزنی وآرام آرام با اودرد کنی.مثل امام حسین(ع)که روز عرفه از خیمه خود بیرون آمد ودر نهایت تواضع،دست هایش را روبه آسمان بلند کردو مثل مسکینی که غذا می خواهد خدایش را صدا زد.